We zijn er!

We hebben het gered. Met wat opstakels. Het begon al in de ochtend. We hadden afgesproken om 6 uur te vertrekken. Terwijl wij de koffers in de auto gingen zetten en de de laatste dingetjes deden, ging mn vader vast naar Bart en Toos. Maar die hadden zich verslapen! We vertrokken dus iets later. Om 6.20 waren we op weg.

Daar kwam we in de file terecht... en nog een... en nog een... Een uur later dan gepland/verwacht (8.30 uur) kwamen we op Schiphol aan. De dag daarvoor had ik ingecheckt, gelukkig. Nog even de koffers inchecken, een broodje halen voor Bart en Toos want die hadden nog niet gegeten en op naar de gate.

En op weg gingen we....

De vlucht was goed. Meer dan genoeg te eten en drinken. Marcel vond de vlucht iets minder. Hij werd ziek en moest overgeven.

Op tijd kwamen we aan in Detroit. Daar moesten we de koffers weer ophalen en opnieuw inchecken. Zucht. Nou ja, we hadden tijd genoeg.

Op de vlucht van Detroit naar Phoenix konden zowel Ilse als Tom bij een raampje zitten. Tom was helemaal enthousiast.

Maar de vermoeidheid sloeg toe en allemaal vielen we wel eventjes in slaap. Daar kreeg ik het te pakken en viel bijna bewusteloos en moest ook overgeven. Gaat lekker.

Het vliegtuig moest in Detroit eerst ingespoten worden met een soort anti-vries voordat we op weg konden. We kwamen toch goed op tijd aan. Daar moesten we met de shuttlebus naar de autohuur. Hier de auto's opgehaald en op naar Peg en Ohmer.

Bleek het telefoonnummer niet te kloppen dus toen we bij het park Bona Vista aankwamen wisten we niet goed welke plek van Peg en Ohmer was. Beetje hier en daar vragen en zo kwamen we om half tien bij het huis aan.

Hier werden we heel hartelijk ontvangen! Zo leuk om ze weer te zien. Nog wat gedronken en snel daarna naar bed gegaan.